1. Waarom trappen zoveel Nederlanders erin?
Omdat de beelden rauw zijn. Omdat het internet draait op emoties, niet op context. En omdat bijna niemand de geschiedenis kent. We zien gewonde kinderen in Gaza, maar niet de raketten die vanuit woonwijken werden afgevuurd. We lezen over Israëlische bombardementen, maar niet over de aanval van 7 oktober waarbij baby’s onthoofd werden.
De meeste mensen hebben geen idee dat Hamas sinds 2007 de baas is in Gaza, dat Israël zich in 2005 volledig terugtrok, en dat miljarden euro’s aan hulp verdwenen zijn in wapens en tunnels.
2. Waarom zeggen mensen met kennis vaak niets?
Omdat ze weten dat het hun carrière kan kosten. Universiteitsdocenten, journalisten, hulpverleners: ze houden hun mond. Niet omdat ze het niet zien, maar omdat je wordt gecanceld als je zegt dat Hamas oorlogsmisdaden pleegt. Of dat 'Free Palestine' in de praktijk betekent: weg met Israël.
Zelfs wie nuance zoekt, krijgt online haat over zich heen. Dus kiezen velen voor zwijgen. Of meelopen. Omdat dat veiliger voelt.
3. Waarom hoor je weinig Joodse stemmen in Nederland over Hamas en Iran?
Omdat de dreiging reëel is. Velen zijn bang — voor antisemitisme, voor intimidatie. Sommigen proberen aansluiting te vinden bij de dominante narratieven, uit angst buitengesloten te worden. En ja, er zijn progressieve Joden die ‘Free Palestine’ roepen — vaak uit idealisme, maar soms ook uit onwetendheid over wat Hamas écht is: een gewapende islamistische beweging die in haar handvest letterlijk oproept tot de vernietiging van de Joden.
4. Waarom is de westerse politiek zo vaak kritisch op Israël?
Omdat het geopolitiek goedkoper is. Arabische olie. Diplomatieke druk. En publieke opinie. Als Israël zich verdedigt, zien we tanks en bommen. Maar de jarenlange terreur, de messenaanvallen, de duizenden raketten? Die verdwijnen naar de marge.
Bovendien: Israël is een democratie. Je mág het bekritiseren. En dus doet men dat ook. Hamas? Daar kom je als journalist niet binnen zonder toezicht. En wie te eerlijk is, komt er nooit meer uit.
5. Hoe komt het dat Hamas zo veel invloed heeft op universiteiten?
Dat speelt al zeker twintig jaar. Hamas werkt via netwerken als de Moslimbroederschap en studentenbewegingen. Ze gebruiken woke-taal en koppelen de Palestijnse zaak aan andere activistische stromingen: antiracisme, dekolonisatie, genderstrijd. Daarmee winnen ze terrein op campussen — vooral in de VS, het VK, en inmiddels ook in Nederland.
Ze noemen Israël 'apartheidsstaat', organiseren ‘apartheid weeks’ en maken studenten monddood die iets positiefs over Israël zeggen. Het is geen spontane studentenactie — het is ideologische beïnvloeding.
6. Wie is de messias waar Iran op wacht, en wat heeft dat met Gaza te maken?
In Iran gelooft het regime in de komst van de Mahdi, een islamitische verlosser. Maar volgens hun leer komt hij pas na chaos, oorlog en het verdwijnen van Israël. Daarom steunt Iran gewapende groepen zoals Hamas, Hezbollah en de Houthi’s: zij moeten het conflict aanjagen, de regio destabiliseren, en zo 'de weg bereiden voor de Mahdi'.
Lees: Onze hoop: Imam al-Mahdi (de Verlosser)
Voor het Westen klinkt dit als apocalyptische fantasie. Voor het Iraanse regime is het beleid. Gaza is niet hun zorg. Het is hun pion. Voorzover ik weet is er in ons land geen organisatie actief die gelooft of promoot dat de Mahdi Israël zal vernietigen. Maar deze opvattingen duiken soms wel op in Iraanse sjiitische kringen. In het Midden-Oosten ligt dat anders: daar worden eindtijdvisies regelmatig politiek ingezet, vooral in de context van het conflict met Israël.
7. Waarom steunen sommige moslims in Nederland ‘Free Palestine’, ondanks de gruwelen van Hamas?
Omdat ze zijn opgegroeid met het idee dat Palestina het symbool is van islamitische onderdrukking. Het is een religieuze en culturele kwestie geworden. Zelfs wie weet wat Hamas doet — vrouwen onderdrukken, kinderen als schild gebruiken, homoseksuelen vervolgen — blijft het grotere plaatje zien: Israël als vijand.
Daar komt groepsdruk bij. In sommige gemeenschappen is het simpel: wie niet meedoet aan pro-Palestina, verraadt zijn volk. En dus zwijgen ook zij die beter weten.
Tot slot
Als je tot hier gelezen hebt, kun je niet meer zeggen: “Wij hebben het niet geweten.” Je weet het wél. En als je ‘Free Palestine’ roept zonder erbij te zeggen “Free Gaza from Hamas”, dan spreek je niet voor vrede. Dan spreek je — bewust of niet — voor een systeem dat Israël wil vernietigen, en zijn eigen mensen offert voor dat doel.
Wil je gerechtigheid? Zoek dan naar waarheid. En spreek die uit. Ook als het niet populair is.
De stukjes op deze blog zijn mijn eigendom, tenzij anders vermeld. Je mag best iets delen maar niet zonder mijn toestemming.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten