Door: ONE FOR ISRAEL (MESSIANIC JEWS IN ISRAEL) Vertaald door Aritha
“De hemel en de aarde zullen voorbijgaan, maar Mijn woorden zullen zeker niet voorbijgaan” (Markus 13:31).
Eén eenvoudige test met verwijzing naar de Hebreeuwse Bijbel helpt ons de onovertroffen grootheid van Yeshua te beseffen, die de bovenstaande woorden uitsprak. We hoeven alleen deze eenvoudige vraag te stellen: “Wat zou Mozes doen?"
Zou Mozes of een van de profeten ooit zeggen: “De hemel en de aarde zullen voorbijgaan, maar Mijn woorden zullen zeker niet voorbijgaan?”
KAN Mozes of een van de andere profeten ooit zoiets kunnen zeggen? Het antwoord is duidelijk. NEE! Want als ze dat deden, zouden ze zich schuldig maken aan godslastering. Kennen we überhaupt iemand in de Hebreeuwse Bijbel, die zulke dingen zeggen kon en het ook uitvoerde? NEE!
“Het gras verdort, de bloem valt af, maar het Woord van onze God houdt eeuwig stand” (Jesaja 40:8).
“Zo zal Mijn woord zijn dat uit Mijn mond uitgaat: het zal niet vruchteloos tot Mij terugkeren, maar het zal doen wat Mij behaagt en het zal voorspoedig zijn in hetgeen waartoe Ik het zend” (Jesaja 55:11).
Deze eenvoudige test onthult niet alleen Yeshua’s ware identiteit, maar maakt ook onverschilligheid tegenover Yeshua’s woorden tot het toppunt van menselijke dwaasheid. Aan de andere kant: degenen die Yeshua’s ware Bijbelse identiteit (h)erkennen en elk van Zijn woorden koesteren en doen, zullen ontdekken dat het zo is, ze zullen voor eeuwig standhouden.
“Daarom, ieder die deze woorden van Mij hoort en ze doet, zal ik vergelijken met een verstandig man die zijn huis op de rots bouwde. En de regen viel, en de waterstromen kwamen, en de winden waaiden en sloegen tegen dat huis; en het viel niet, want het was op de rots gegrondvest. En ieder die deze woorden van Mij hoort en ze niet doet, zal vergeleken worden met een dwaze man die zijn huis op het zand bouwde. En de regen viel, en de waterstromen kwamen, en de winden waaiden en sloegen tegen dat huis; en het viel, en zijn val was groot” (Mattheüs 7:24-27).
ONE FOR ISRAEL (MESSIANIC JEWS IN ISRAEL) Wij zijn een Israëlische bediening die is samengesteld uit Joodse en Arabische volgelingen van Yeshua (Jezus) die samen Israël tot zegen willen zijn door het evangelie online te delen, en de nieuwe generatie wedergeboren gelovigen les geeft op ons enige Hebreeuws sprekende Bible College in Israël. Ook helpen wij overlevenden van de holocaust door humanitaire hulp te verlenen.
Door: ONE FOR ISRAEL (MESSIANIC JEWS IN ISRAEL) Vertaald door Aritha
Pod for Israel
In onderstaande aflevering van de Engelstalige Pod for Israel verkennen twee Messiasbelijdende Joden uit Israël de verbanden tussen oude teksten die de verbinding tussen het leven van Jozef en de voorafschaduwing van Yeshua onthullen. Ze onderzoeken het "Testament van Jozef," een boek dat samen met de Dode Zeerollen is gevonden, en hoe Yeshua lijkt te verwijzen naar de woorden van deze Jozef wanneer Hij de gelijkenis van de schapen en de bokken vertelt.
📖 Dit boek van Jozef biedt een belangrijke sleutel tot een dieper begrip van de geschriften in het Nieuwe Testament.
Twee blogs met parallelen die naar de Messias wijzen
Deze podcast over Israël is in het Engels 🎙️. Ben je niet zo goed in engels maar toch geïnteresseerd? Lees dan deze 2 blogs, die er zijdelings ook over gaan:
ONE FOR ISRAEL (MESSIANIC JEWS IN ISRAEL) Wij zijn een Israëlische bediening die is samengesteld uit Joodse en Arabische volgelingen van Yeshua (Jezus) die samen Israël tot zegen willen zijn door het evangelie online te delen, en de nieuwe generatie wedergeboren gelovigen les geeft op ons enige Hebreeuws sprekende Bible College in Israël. Ook helpen wij overlevenden van de holocaust door humanitaire hulp te verlenen.
Door: ONE FOR ISRAEL (MESSIANIC JEWS IN ISRAEL) Vertaald door Aritha
We zijn allemaal getuige geweest van de enorme demonstraties met een overvloed aan vlaggen na 7 oktober. Het zien van vlaggen die vanaf hoge plaatsen wapperen roept emoties op. Ze lijken een kracht te hebben die moeilijk uit te leggen is.
😲 Wat is het toch dat een beetje felgekleurd synthetische stof zoveel emoties oproept?
ZWAAIEN MET DE VLAG
De drang om op hoge plaatsen een vlag te hangen is groot. Of het nu op de top van de Mount Everest is of op het oppervlak van de maan, de mens lijkt gedwongen door dit verlangen om zijn stempel te drukken, zijn claim waar te maken. Het is alsof je territorium afbakent en de overwinning claimt. Om deze reden heeft de vastberadenheid van pro-Palestijnse demonstranten die op belangrijke plaatsen monumenten beklimmen en vlaggen planten, mensen in de war gebracht. Overal duiken Palestijnse vlaggen op: op stadspleinen, Ivy League-campussen, aan lantaarnpalen, uit ramen en op stickers die op allerlei openbare eigendommen zijn geplakt, in de mate dat sommigen op sociale media hebben geklaagd. Er werden echter meerdere politiediensten opgeroepen om iemand in Groot-Brittannië te arresteren die op Facebook zijn ongenoegen over het fenomeen uitte. De beschuldiging was dat hij zich schuldig had gemaakt aan haatzaaiende uitlatingen.
Het is interessant dat wanneer de Palestijnse vlag wordt gehesen bij protesten, je de vlag van het gastland er niet naast zult zien wapperen.
Volgens de Palestijnse vlagwet uit 2005 mag er op dezelfde locatie geen andere vlag boven de Palestijnse vlag worden gehesen. Ook niet tijdens protesten.
Vroegere ontwerpen
Het ontwerp van de Palestijnse vlag zoals we die vandaag de dag kennen, heeft een aantal interessante oorsprong. Het zal je misschien verbazen als je hoort dat er in de tijd van het Britse mandaat zelfs een ontwerp bestond dat blauw en wit was met een gele Davidster in het midden!
(Zie hieronder: rechterpagina, derde rij.)
Officiele vlag tot 1948
Dit was echter nooit de officiële vlag en werd gemaakt door een destijds actieve zionistische groep.Tot 1948 had de officiële vlag een rode achtergrond met linksboven de Union Jack en rechts een witte schijf met het woord ‘Palestina’.
KEN DE GESCHIEDENIS
Het oorspronkelijke gebied van het Mandaat Palestina omvatte ooit heel Jordanië en een deel van Syrië, en de Britten besloten één kant van de Jordaan toe te wijzen aan de Arabisch sprekende inwoners (het grootste van de twee gebieden, bestaande uit Jordanië en Syrië) ruimte te maken voor de andere kant om een Joods thuisland te stichten, in het gebied tussen de rivier de Jordaan en de Middellandse Zee (het land van de rivier-tot-zee-faam). Uiteindelijk werd dat kleinere gebied door de VN verder in tweeën verdeeld in het Verdelingsplan van 1947, maar zoals we weten vielen de omliggende Arabische landen in 1948 aan in een poging om de hernieuwde oprichting van de Joodse staat te voorkomen. De nieuwe staat Israël nam al snel het blauw-witte vlagontwerp over van een gebedssjaal met een davidsster in het midden – een ontwerp dat al snel wereldwijd erkend werd, door sommigen met liefde, anderen met onverschilligheid en weer anderen met haat.
HUIDIGE VLAG
Maar hoe zit het met dat bekende rood-groen-zwart-witte ontwerp dat de rest van de Arabischsprekende wereld bestrijkt? Kaarthistoricus Carmem Marques Rodrigues vertelt meer over de geschiedenis achter de Palestijnse vlag, die we vandaag de dag zien:
“Dit iconische symbool werd feitelijk in Engeland ontworpen, dankzij de invloed van de Britse diplomaat Mark Sykes tijdens de periode van de Arabische Opstand van 1916 tot 1918. De Arabische Opstand, een belangrijke beweging in de strijd voor Arabische onafhankelijkheid, kreeg de steun van Groot-Brittannië in zijn strijd tegen het Ottomaanse Rijk.” [1]
😮💡Zwart, wit, groen en rood: vier grote Arabische koninklijke dynastieën
Sykes stuurde het ontwerp in 1917 in een brief [2] naar Sir Reginald Wingate, die toen Hoge Commissaris voor Egypte was. Wingate was destijds op soortgelijke wijze bezig met het aanmoedigen van Saoedi-Arabië om ook tegen Turkije in opstand te komen. De Britten vochten in het begin van de twintigste eeuw tegen de Turken en probeerden een einde te maken aan hun imperium. Zij steunden de afzonderlijke etnische groepen in het Midden-Oosten die onder de heerschappij van de Ottomaanse Turken tot één kalifaat waren samengesmolten, en moedigden hen aan om voor hun eigen soevereiniteit te vechten.
Doel: vecht alle vier voor je eigen soevereiniteit
Met dit doel voor ogen creëerde Mark Sykes, een vertegenwoordiger van de Britse Kroon, het bekende ontwerp op basis van vier kleuren: zwart, wit, groen en rood.
HISTORISCHE BETEKENIS KLEUREN PALESTIJNSE VLAG
De vier kleuren waren symbolisch en vertegenwoordigden de vier grote Arabische koninklijke dynastieën:
Rodrigues legt uit: “De rode driehoek in het midden van de vlag is niet alleen een esthetische keuze, maar symboliseert het Hasjemitisch leiderschap tijdens de Arabische Opstand, waardoor de andere pan-Arabische kleuren verenigd worden”.
Kortom, de Palestijnse vlag is ontworpen door een Brit om de pan-Arabische opstand tegen het Ottomaanse Rijk te inspireren. Zoals rabbijn Jonathan Sacks, gezegend ter nagedachtenis, opmerkte, was het verplichte tijdperk waarin de Balfour-verklaring werd opgesteld antikolonialistisch, in die zin dat het land probeerde terug te geven aan de oorspronkelijke eigenaren. Over de Verklaring, zei hij:
Het was een anti-imperialistisch gebaar: na eeuwen van christelijk en islamitisch imperialisme zonder autonome staten probeerden ze de door de Ottomanen geregeerde landen terug te geven aan de stammen die er woonden. Lloyd George was op zoek naar meer gerechtigheid en wilde een einde maken aan de dagen van het Empire, om de landen terug te geven aan hun oorspronkelijke bewoners. [3]
KRACHT VAN VLAGGEN
Het is dan enigszins ironisch dat het ontwerp in variaties over de hele regio werd overgenomen, wat juist voor samenhang zorgde onder deze bevolkingsgroepen in plaats van onderscheid. Het hele Midden-Oosten is door de geschiedenis heen, van de ene macht naar de andere gegaan, waarbij verschillende machten op verschillende tijden de overhand hadden over het hele gebied. Het is geen geheim dat er een groot verlangen is naar een nieuw kalifaat dat de hele regio beheerst. Dit was zeker het streven van de Islamitische Staat, oftewel ISIS (wiens vlag overal waar hij werd getoond, schokgolven van afschuw veroorzaakte, vergelijkbaar met de swastika). De vraag is echter, wie zou de kalief zijn? Turkije is niet verlegen om zijn wereldheerschappij-ambities te uiten, maar ook de Golfstaten maken hun plannen. Iran controleert veel van de terroristische groepen in de regio, en alleen de tijd zal uitwijzen hoe deze verschillende ambities zich zullen ontvouwen.
DE HEER MIJN BANIER: VLAGGEN IN DE BIJBEL
Vlaggen symboliseren autoriteit, soevereiniteit en aanwezigheid. Het is goed om onszelf aan deze aspecten van God te herinneren: Zijn gezag, Zijn soevereiniteit en Zijn aanwezigheid bij ons. Tijdens oorlogen werden vaak vlaggen gezwaaid en deze kunnen een angstaanjagend of een geweldig gezicht zijn, afhankelijk van of dat leger voor of tegen je is. Een van de vele vergelijkingen in het Hooglied heeft betrekking op dit concept, terwijl de koning zijn vreugde in zijn bruid beschrijft:
Hooglied 6:10 "Wie is zij die verschijnt als de dageraad, mooi als de volle maan, zuiver als de gloeiende zon, schrikwekkend als zij die vaandels opheffen?"
DE HEER IS MIJN BANIER
De spandoeken of vlaggen (דגלות) in deze context zijn een zelfverzekerde verklaring van overwinning en macht. De naam van God, “De Heer is mijn Banier” verschijnt voor het eerst in een militaire context, in de geschiedenis van Mozes die de Israëlieten moest leiden in de strijd tegen de Amalekieten en God hen redde:
Exodus 17:15 En Mozes bouwde een altaar en gaf het de naam:De HEERE is mijn Banier [נס] Hij zei: Voorzeker, de hand op de troon van de HEERE! De strijd van de HEERE zal tegen Amalek zijn, van generatie op generatie!
Het Hebreeuwse woord voor banier is “ness” (נס), wat toevallig ook het woord is voor wonder of teken. Het verkondigt een boodschap, en God Zelf is de boodschap die wij verkondigen.
EEN HINT VOOR ONS
Dit is een hint voor ons vandaag, als we bezig zijn om ons hart op God te richten. Het is niet geestelijker om ons niet bezig te houden met Israël. Zwitserse neutraliteit betrachten is niet het goddelijke alternatief. In plaats daarvan moeten we ons op God richten, ons verdiepen in Zijn woord om Zijn positie te kunnen onderscheiden, zodat we ons op Hem kunnen afstemmen. Wat doet Hij, en hoe moeten we bidden in overeenstemming met Zijn doel? Hij wil zich over alle volkeren in het Midden-Oosten ontfermen, maar Zijn plannen zullen niet iedereen behagen. We zien meer van dit concept in Jesaja 11, een Messiaanse profetie waarin het woord “nes” (נס) herhaaldelijk wordt gebruikt over Jezus Zelf:
Op die dag zal de wortel van Isaï, die zal staan als een teken [נס] voor de volken—naar Hem zullen de naties vragen, en Zijn rustplaats zal heerlijk zijn. Op die dag zal de Heer opnieuw Zijn hand uitstrekken om het overblijfsel van Zijn volk te herstellen, van Assyrië, van Egypte, van Pathros, van Kus, van Elam, van Sinear, van Hamat, en van de kustlanden van de zee. Hij zal een teken [נס] omhoogheffen voor de naties en Hij zal de verdrevenen van Israël verzamelen, en de verstrooiden van Juda, bijeenbrengen van de vier hoeken van de aarde. (Jesaja 11:10-12)
GODS DOEL: ZIJN VOLK TERUG NAAR HET LAND ISRAEL
We zien hier dat het Gods doel was om Zijn volk terug te brengen naar het land Israël, een stap die niet universeel omarmd werd – zelfs niet onder gelovigen. Toch is dat wat de Bijbel zegt. En als we verder lezen, zien we hoe God uiteindelijk vrede zal brengen, onder Zijn vlag.
De jaloezie van Efraïm zal verdwijnen, en degenen die Juda lastig vallen, zullen worden uitgeroeid; Efraïm zal niet jaloers zijn op Juda, en Juda zal Efraïm niet lastigvallen. Maar zij zullen zich op de schouder van de Filistijnen in het westen storten, en samen zullen zij de mensen in het oosten plunderen. Zij zullen hun hand uitstrekken tegen Edom en Moab, en de Ammonieten zullen hen gehoorzamen. En de Heer zal de tong van de Zee van Egypte volkomen vernietigen , en met zijn verzengende adem zijn hand over de rivier zwaaien en haar in zeven kanalen slaan, en hij zal de mensen op sandalen naar de overkant leiden. En er zal een snelweg zijn vanuit Assyrië voor het overblijfsel dat overblijft van zijn volk, zoals er was voor Israël toen zij uit het land Egypte optrokken. (Jesaja 11:13-16, zie ook parallelle verzen over deze snelweg in Jesaja 19:23-25)
WIE STAAT ER AAN GODS KANT
In deze tijden van conflicten nemen de spanningen toe, naarmate mensen partij kiezen, maar de belangrijkste vraag is: Wie staat er aan de kant van de Heer? HIJ is de vlag waar we ons achter moeten scharen en ons bij Hem moeten voegen in Zijn liefde voor alle volkeren van het Midden-Oosten. God is Degene om te verheerlijken, trots op te zijn en te verkondigen. Dit is wie Hij is: De HEER, mijn banier, Adonai Nissi.
ZAL LEVEN!
We zien dit woord, “ness” (נס) ook op een verrassende plaats, die je nooit zou raden uit de Engelse vertaling. Het staat hier, in het verhaal van de bronzen slang in de woestijn:
En de Heer zei tegen Mozes: ‘Maak een vurige slang en zet die op een paal [נס] , en iedereen die gebeten is, zal leven als hij hem ziet.’ (Numeri 21:8)
De “ness”, Gods teken of banier, wordt op een paal gehesen en geeft genezing en verlossing van de dood aan iedereen die naar Hem kijkt. Klinkt bekend? Het matcht met de Messiaanse profetie in Zacharia 14, die de redding van het Joodse volk in de eindtijd beschrijft, als ze zien naar Degene die zij hebben doorstoken en gered zijn. Jezus zei het zelfs over Zichzelf in Zijn gesprek over verlossing met Nikodemus de Farizeeër:
Zoals Mozes de slang in de woestijn omhoog bracht, zo moet ook de Mensenzoon omhoog worden gebracht, opdat iedereen die in Hem gelooft, niet verloren gaat maar het eeuwig leven heeft. (Johannes 3:14-15)
ONDER DE BANIER VAN ISRAELS GOD
Laten we de witte vlag heisen, van overgave aan Hem en onze vastgeroeste meningen over de koninkrijken van deze wereld loslaten. Laten we onder Zijn vlag te komen en Zijn wegen, Zijn woord en Zijn volmaakte koninkrijksheerschappij aanvaarden
O God, U had ons verstoten, U had ons verbroken,
U bent toornig geweest; keer terug tot ons.
U hebt het land doen beven, U hebt het gespleten;
genees zijn breuken, want het wankelt.
U hebt Uw volk een harde zaak doen zien,
U hebt ons bedwelmende wijn laten drinken.
Maar nu hebt U een banier gegeven aan wie U vrezen,
om die op te heffen als teken van de waarheid, Sela
ONE FOR ISRAEL (MESSIANIC JEWS IN ISRAEL) Wij zijn een Israëlische bediening die is samengesteld uit Joodse en Arabische volgelingen van Yeshua (Jezus) die samen Israël tot zegen willen zijn door het evangelie online te delen, en de nieuwe generatie wedergeboren gelovigen les geeft op ons enige Hebreeuws sprekende Bible College in Israël. Ook helpen wij overlevenden van de holocaust door humanitaire hulp te verlenen.
[1] Carmem Marques Rodrigues, GEOPAM-onderzoeker en cartograaf uit geschiedenisboeken, The Surprising Origin of the Palestijnse Vlag: een verhaal over Britse invloed, 19 oktober 2023 [2] Brief van Mark Sykes (van Sykes-Pecot) aan Reginald Wingate, 22 februari 1917, waarin hij zijn eigen schetsen toont voor de vlag van de verenigde Arabieren (Arabische opstand tegen de Ottomaanse Turken) in WO1 (zie: #3 p.59).
Door: ONE FOR ISRAEL (MESSIANIC JEWS IN ISRAEL) Vertaald door Aritha
TORAHGEDEELTE | LEVITICUS 25:1 – 26:2
בְּהַר
BEHAR (OP DE BERG)
In de Torah-afdeling van deze week gaat Mozes verder met het uitleggen van de wet. Hij heeft al gesproken over de sabbat, in de vorige Torah-afdeling heeft hij de feesten uitgelegd. Het valt op dat God een voorkeur lijkt te hebben voor het nummer zeven. Net zoals er zeven dagen in elke week zijn, zijn er zeven feesten in elk bijbels jaar. De drie belangrijkste feesten vallen in de herfst, tijdens de zevende maand van de Joodse kalender. Voor een overzicht van alle zeven feesten, zie Leviticus 23, wat ik graag "Gods-jaar-in-één-overzichts-kalender" noem.
Sabbatsjaar
Deze week gaat de Torah-verhandeling verder met het thema van de zevens. Wanneer de Israëlieten het land binnengaan, dienen ze een sabbatsjaar te houden, zoals beschreven in verzen 3 en 4:
Zes jaar lang mag u uw land bezaaien, uw wijngaard snoeien en de oogst binnenhalen. Maar in het zevende jaar moet er een sabbat zijn, een rustjaar voor het land, een sabbat voor de HEER. Dan mag u uw land niet bezaaien en uw wijngaard niet snoeien.
Jubeljaar
Na zeven rondes van sabbatsjaren - dus na in totaal 49 jaar - volgt er één bijzonder jaar, het Jubeljaar. Leviticus 25:9-10 vervolgt:
Op de tiende dag van de zevende maand, op de Verzoendag, moet u ramshoornen laten schallen door heel uw land. Dan moet u het vijftigste jaar heiligen en in het land vrijlating uitroepen voor al zijn bewoners. Het zal een jubeljaar voor u zijn: ieder van u mag terugkeren naar zijn eigen grondbezit en zijn eigen stam.
Wat is de connectie tussen de Messias en het Jubeljaar?
In het oude Israël moest elk vijftigste jaar een Jubeljaar zijn. Op praktisch niveau werden schulden kwijtgescholden en werd alles teruggegeven aan de oorspronkelijke eigenaars. Maar het Jubeljaar wijst ook vooruit naar een geestelijke waarheid. Het begint op Yom Kippur, de Grote Verzoendag. Om Gods zegen te ontvangen, moeten we eerst onze eigen zonden erkennen en Zijn vergeving ontvangen. En net zoals God ons vergeeft, zijn wij op onze beurt verplicht anderen te vergeven. Wij zijn daartoe niet alleen verplicht, wij worden daartoe ook in staat gesteld door de macht van God.Degenen aan wie veel vergeven is, zullen zich ook zeer verheugen.Het Jubeljaar was een tijd om vrijheid uit te roepen aan de gevangenen, zowel letterlijk als figuurlijk.
Dit bereikt uiteraard zijn grootste vervulling in de Messias. In Lukas 4 zei Jezus:
De Geest van de Heere is op Mij, omdat Hij Mij gezalfd heeft; Hij heeft Mij gezonden om aan armen het Evangelie te verkondigen, om te genezen wie gebroken van hart zijn, om aan gevangenen vrijlating te prediken en aan blinden het gezichtsvermogen, om verslagenen weg te zenden in vrijheid, om het jaar van het welbehagen van de Heere te prediken. En toen Hij het boek dichtgedaan en aan de dienaar teruggegeven had, ging Hij zitten, en de ogen van allen in de synagoge waren op Hem gevestigd. Hij begon tegen hen te zeggen: Heden is deze Schrift in uw oren in vervulling gegaan.
Messias luidde het Jubeljaar in
Gelukkig hoeven wij geen vijftig jaar of zelfs zeven jaar te wachten voordat we worden vrijgelaten. De Messias kwam om het Jubeljaar in te luiden.
ONE FOR ISRAEL (MESSIANIC JEWS IN ISRAEL) Wij zijn een Israëlische bediening die is samengesteld uit Joodse en Arabische volgelingen van Yeshua (Jezus) die samen Israël tot zegen willen zijn door het evangelie online te delen, en de nieuwe generatie wedergeboren gelovigen les geeft op ons enige Hebreeuws sprekende Bible College in Israël. Ook helpen wij overlevenden van de holocaust door humanitaire hulp te verlenen.
Sommigen noemen de keffiyeh nu een 'hipster-swastika'. Extreem? Het is de moeite waard om zowel de protesten op universiteiten en daarbuiten als de symboliek van dit hoofddeksel te onderzoeken. Degenen die de keffiyeh vergelijken met het nazi-symbool suggereren dat het nu dezelfde connotaties van jodenhaat draagt. Is dat terecht? Wat is de oorsprong van deze hoofdtooi?
👉 Net als de Palestijnse vlag heeft de keffiyeh een interessante geschiedenis, maar de laatste tijd heeft het veel nieuwe betekenis gekregen.
DE ACHTERGROND VAN DE KEFFIYEH
Bedoeïenen dragen al sinds mensenheugenis de traditionele Arabische hoofddoek, vaak vastgebonden met een rond touw. De keffiyeh biedt uitstekende bescherming tegen het barre woestijnklimaat, tegen zand en zon, en is in het Midden-Oosten net zo gangbaar geworden als een pak en stropdas in het Westen. Men denkt dat de naam 'keffiyeh' afkomstig is van de stad Kufa in Irak, uit de zevende eeuw. De hoofddoek kent echter verschillende namen en stijlen in diverse delen van het Midden-Oosten. Mannen in de Golfstaten dragen vaak een effen witte keffiyeh, terwijl de koning van Jordanië meestal een rode draagt. En hoe zit het met de zwart-witte variant?
Het iconische beeld van Yasser Arafat met een zwart-witte visnetkeffiyeh is een symbool geworden van Palestijns verzet. Maar die keffiyeh is net zo Palestijns als Yasser Arafat zelf, wat wil zeggen: eigenlijk niet. Hij werd geboren in Egypte, woonde korte tijd in Jeruzalem om weer terug te keren naar zijn vader in Egypte, waar hij verder opgeleid werd. Jonge Palestijnen die zich na de Zesdaagse Oorlog bij zijn beweging voegden, waren verrast door zijn Egyptische tongval. Deze complexiteit wordt verder benadrukt door Palestijnse historicus Said Aburish, die beweringen over Arafat's Palestijnse afkomst in twijfel trekt.
Farid Georges Kassab, een orthodoxe christen uit Beiroet, was de eerste Arabier die de term 'Palestijn' gebruikte. In zijn boek uit 1909 schreef hij: "De orthodoxe Palestijnse Ottomanen noemen zichzelf Arabieren, en zijn in feite Arabieren."
Het gebruik van de term 'Palestijn' om mensen te beschrijven begon pas halverwege de twintigste eeuw, met als doel politieke invloed te krijgen op het reeds gevestigde Israël.
De keffiyeh is dus niet specifiek Palestijns, maar is al lang een herkenbaar Arabisch kledingstuk. Er zijn echter verschillende stijlen en kleuren die elk hun eigen betekenis en verhaal hebben. Het verhaal achter de zwart-witte keffiyeh is vergelijkbaar met dat van de Palestijnse vlag: ironisch genoeg gaat het terug naar de tijd van het Britse mandaat en een Engelsman die daarbij betrokken was.
John Bagot Glubb, een luitenant-generaal in de Britse strijdkrachten, richtte het Arabische Legioen op, dat later het Koninklijke Jordaanse leger werd. De rood-witte keffiyeh werd traditioneel gedragen door Jordaanse bedoeïenen, maar Glubb had een manier nodig om onderscheid te maken tussen hen en de soldaten uit Palestina onder zijn bevel. Daarom introduceerde hij een zwart-wit alternatief.
DE SUDRA: DE JOODSE HOOFDTOOI
Ouder dan de Iraakse keffiyeh uit de zevende eeuw is de Israëlitische sudra (ook bekend als de sudar), de versie die door Joden in het oude Israël werd gedragen. En weet je waar dat vermeld staat? In het evangelie van Lukas! Dit betekent dat de sudra ongeveer tweeduizend jaar geleden werd gedragen, in de tijd van Jezus. Jezus zelf noemt de sudra in de gelijkenis van de talenten:
De eerste kwam voor hem staan en zei: 'Heer, uw mina (ongeveer drie maanden loon) heeft tien mina's extra opgeleverd.' En hij zei tegen hem: 'Goed gedaan, goede dienaar! Omdat je in heel weinig trouw bent geweest, zul je gezag hebben over tien steden.' En de tweede kwam en zei: 'Heer, uw mina heeft vijf mina's opgeleverd.' En hij zei tegen hem: 'En jij zult over vijf steden regeren.' Toen kwam een ander en zei: 'Heer, hier is uw mina, die ik in een doek [sudra] heb bewaard...' (Lukas 19:17-20)
De sudra, een oude Judese hoofdtooi, is de Israëlitische versie van de keffiyeh. In het Grieks wordt dit woord vertaald als sudra (σουδαρίῳ – soudariō), wat 'halsdoek' of 'stuk stof' betekent. Jezus spreekt over de sudra in de gelijkenis van de talenten.
Vervolg: sudra
De sudra lijkt in veel opzichten op de keffiyeh: een stuk stof dat om het hoofd wordt gewikkeld ter bescherming tegen de elementen en voor waardigheid. Rudy Rochman, een prominente Joodse activist, legt uit dat de sudra een inheemse Judese hoofdtooi is en al duizenden jaren deel uitmaakt van de Israëlitische cultuur. Het traditionele kalotje dat Joodse mensen tegenwoordig dragen, is blijkbaar een verkleinde versie van de sudra, zodat Joden deze konden verbergen en zich beter konden aanpassen aan de samenlevingen waarin zij leefden. De website MySudra beschrijft deze ontwikkeling als volgt:
Als gevolg van de vervolging en assimilatie waarmee Joodse mensen te maken kregen, werden de Sudra's in de loop van de tijd geminimaliseerd tot kleinere hoofdbedekkingen die onder hoeden verborgen konden worden, waardoor Joden minder opvielen in vreemde landen. Deze hoofdbedekkingen staan nu bekend als 'kippa's' of 'yamaka's'. Joden met ervaringen in de diaspora in Noord-Afrika en het Midden-Oosten werden vaak gedwongen hun Sudra's af te doen omdat ze als 'dhimmi's' werden beschouwd en niet langer als tweederangsburgers mochten dragen.
Rudy Rochman benadrukt dat het dragen van zijn sudra een stille manier is om de inheemse aard van het Joodse volk en hun verbondenheid met het land Judea te demonstreren. Hij zegt: “Op deze manier zal de wereld opnieuw erkennen dat het een normaal onderdeel is van een gedekoloniseerde Israëlitische realiteit."
KOLONISATOR OF GEKOLONISEERD?
De demonstranten die keffiyehs om hun gezicht wikkelen, beschuldigen Israël van racisme en kolonialisme. Maar de sjaal die ze dragen vertelt een ander verhaal. Er was geen autonome Palestijnse staat om te koloniseren, maar eerder de overblijfselen van het afbrokkelende Turkse koloniale rijk. Bij de verdeling van het Midden-Oosten werden landen als Syrië, Libanon en Jordanië, evenals het toekomstige Israël, teruggegeven aan hun inheemse volkeren. Ze waren bevrijd van de koloniale overheersing van Turkije en werden autonome staten.
Muhammad Y. Muslih, een Palestijnse historicus, bevestigt dat gedurende de 400 jaar onder het Ottomaanse Rijk, vóór het Britse Mandaat, er geen politieke eenheid bestond die bekend stond als Palestina. Dit beschreef hij als volgt in zijn werk "The Origins of Indonesian Nationalism":
"Voor het einde van de Eerste Wereldoorlog maakte Palestina deel uit van het Ottomaanse Rijk. Onder het Ottomaanse regime (1517-1918) bestond er geen politieke eenheid die bekend stond als Palestina. In feite stond het land beter bekend onder de Arabisch-islamitische naam al-Ard al-Muqadassa (het Heilige Land). Palestina werd ook wel Surya al-Janubiyya (Zuid-Syrië) genoemd, omdat het deel uitmaakte van het geografische Syrië, dat het huidige Syrië, Libanon, Palestina en Transjordanië omvatte." [2]
Palestina is traditioneel de naam van een gebied, vergelijkbaar met de Levant of Mesopotamië. Het werd gebruikt om iedereen te beschrijven, ongeacht etniciteit, die in het Palestijnse gebied woonde. Er waren Palestijnse Joden en Palestijnse Arabieren, maar er was geen etnisch Palestijns volk; de Arabischsprekende bewoners van het land waren eerder Syriërs, Bedoeïenen, Druzen, Arameeërs, Maronieten, Egyptenaren, Arabieren uit Transjordanië en andere aangrenzende gebieden. Sommige van deze families wonen al generaties lang in het land, zelfs in de tijd van Jezus. Anderen kwamen later, toen er rond de tijd van het Britse mandaat meer welvaart en infrastructuur ontstonden.
Een cruciaal punt dat hier moet worden benadrukt, is dat de term 'Arabier' verwarrend kan zijn.
Arabieren zijn niet per se mensen uit Arabië; in de Arabische taal betekent 'Arabier' letterlijk iemand die Arabisch spreekt. Dit omvat een groot aantal mensen. De reden voor het grote aantal Arabischsprekenden heeft te maken met kolonisatie.Vanaf de zevende eeuw zorgden Mohammed en zijn meedogenloze jihadoorlogen daarvoor. Een groot aantal mensen – joden, christenen, zoastriërs, Egyptenaren en anderen – werd met geweld bekeerd tot de islam en men begon Arabisch te spreken.
WAT ZOU ER GEBEURD ZIJN ALS ISRAËL IN 1948 HAD VERLOREN?
Vaak hoor je dat deze oorlog niet op 7 oktober begon, maar in 1948. De oprichting van de staat Israël wordt door sommigen gezien als een aanfluiting, een catastrofe. Maar laten we eens nadenken over wat er zou zijn gebeurd als de vijf Arabische legers die de nieuwe staat hadden aangevallen, hadden gewonnen en Israël die oorlog had verloren. Zou Palestina dan een vrije staat zijn geweest, met intacte grenzen? Waarschijnlijk niet. Bedenk dat het Arabische leger niet Palestijns was, maar Jordaans, Egyptisch, Syrisch en Iraaks. Ze zouden het land hoogstwaarschijnlijk onderling hebben verdeeld, waarbij de belangrijkste zorg het behoud van islamitische soevereiniteit was.
Abdel Rahman Azzam, de eerste secretaris-generaal van de Arabische Liga, vertelde aan een Britse verslaggever dat het plan was dat Transjordanië "de centrale heuvelgebieden van Palestina zou opslokken met toegang tot de Middellandse Zee bij Gaza". Hij gaf eerlijk toe dat "de Egyptenaren de Negev zouden krijgen. Galilea zou naar Syrië gaan, behalve dat het kustgedeelte tot aan Akko bij Libanon zou worden gevoegd." [3] Met andere woorden, het land zou worden verdeeld onder de aangrenzende Arabische moslimlanden. Er was geen plan om een autonome Palestijnse staat te creëren. In plaats daarvan zou het simpelweg bezet zijn geweest door naburige moslimlanden.
Tijdens het Britse mandaat probeerde de Peel-commissie een oplossing te vinden om zowel Joden als Arabieren die in het Mandaat Palestina woonden tevreden te stellen, door een verdelingsplan voor te stellen. Dit werd in 1937 ronduit verworpen door het Arabische Hogere Comité, dat uitlegde: “Dit land behoort niet alleen toe aan Palestijnse Arabieren, maar aan de hele Arabische en islamitische wereld.”[4]
Diezelfde mentaliteit zien we vandaag bij Hamas. Een hooggeplaatste Hamas-leider verklaarde eveneens: "Dit land is niet het eigendom van de Palestijnen... Dit land behoort toe aan alle moslims overal ter wereld." - Mahmud Zahar, 1996.
DE OMGEKEERDE REALITEIT VAN DE PRO-PALESTIJNSE PROTESTEN
Deze protesten hebben een significant omgekeerd denken aan het licht gebracht, waarbij het wereldbeeld dat de keffiyeh nu vertegenwoordigt een volledige omkering van de waarheid is geworden. Het spreekwoord zegt: als je met de vinger wijst, wijzen er drie vingers terug naar jou. Deze situatie wordt nu surrealisme op wereldwijde schaal genoemd: woedende demonstranten, gekleed in keffiyehs, steunen een terreurorganisatie die zich schuldig maakt aan exact dezelfde misdaden waarvoor ze Israël veroordelen.
De keffiyeh is uitgegroeid tot een symbool van Palestijns verzet. Sommige van de Palestijnse keffiyeh-sjaals die door hoogwaardigheidsbekleders van de PLO worden gedragen, bevatten een ontwerp van de Al Aqsa-moskee met de verklaring "Jeruzalem is van ons". Dit verklaart de intensiteit van hun strijd. Het is niet zozeer westerse vrijheid waar ze naar streven, maar eerder islamitische controle over Jeruzalem en heel Israël: in hun ogen Gods onroerend goed. Dat betekent niet dat de mensen zelf geen vrijheid willen; velen streven simpelweg naar vrede. Echter, de drang om het hele gebied van de Levant, van historisch Palestina, weer onder islamitische controle te brengen, is sterk aanwezig. Helaas hebben we gezien dat dit niet alleen een standpunt is van de leiders die bereid zijn daarvoor offers te brengen, maar het lijkt erop dat ook een meerderheid in Gaza en de Westelijke Jordaanoever dezelfde overtuiging deelt.
WESTERSE ACTIVISTEN
Nu hebben ze massa's beïnvloedbare en gretige activisten uit het Westen betrokken in hun strijd om te heroveren. Onder deze mensen zijn er velen die oprecht begaan zijn, die reageren op de beelden van onschuldige mensen die sterven en in nood verkeren, en op het idee van mensen die onderdrukking ervaren. De situatie is echter uitermate complex. De waarheid over de inspanningen van Israël om onschuldige Palestijnen te beschermen wordt vaak overschaduwd, gemarginaliseerd of gecensureerd. Rapporten van Hamas worden vaak klakkeloos geloofd en als feiten gepresenteerd, terwijl het woord van Israël voortdurend in twijfel wordt getrokken en betwist. De verontwaardiging is begrijpelijk, maar velen hebben erop gewezen dat deze verontwaardiging lijkt te worden gereserveerd voor situaties waarbij Israël betrokken is. En in hun woede lijken ze de ironie van hun daden niet in te zien:
Ze hebben campussen veranderd in slagvelden, zelfs terwijl ze een staakt-het-vuren eisen.
Ze beschuldigen Israël van genocide terwijl ze Hamas steunen, een organisatie die genocide als onderdeel van haar handvest heeft opgenomen.
Ze pesten en sluiten Joodse studenten uit, weigeren hen toegang vanwege hun afkomst, terwijl ze Israël beschuldigen van apartheid.
Ze veroordelen uitingen van nationalisme in het Westen, maar zwaaien met Palestijnse vlaggen terwijl ze schreeuwen over land en grenzen.
Ze praten over onschuldig bloed, terwijl ze Hamas verdedigen, die opzettelijk kinderen heeft vermoord, verbrand en gemarteld.
Ze beschuldigen Israël van kolonialisme, terwijl ze feitelijk de terugkeer van een islamitisch kalifaat ondersteunen om de hele regio te regeren.
Helaas is de keffiyeh betrokken geraakt bij deze chaos en is bijna emblematisch geworden voor deze demonische waanzin.
DE KEFFIYEH, DE SUDRA, DE TALIT EN DE TENT
Het is een illusie te geloven dat we Gods kinderen kunnen verdelen in "goeden" en "slechten". Dit soort denken leidt al snel tot een uiterst vruchteloze dynamiek. We zijn allemaal zondig voor God en hebben allemaal een diepgaande behoefte aan verlossing, zowel Joden als Arabieren. God heeft een plan, en het is niet verstandig om daartegen te rebelleren. Samenwerken met de onzichtbare vijand vormt het echte gevaar: in zijn valstrikken vallen van verwrongen haat en leugens.
Gods hart is vervuld van liefde en leven. Hij is de waarheid. Hij is vrede. Hij is de verzoening.
In plaats van te focussen op twee tegengestelde kanten, ziet God twee zonen. We hebben twee lenzen nodig om te zien wat God ziet, en om lief te hebben zoals God liefheeft.
De keffiyeh op zichzelf is niet inherent 'slecht', zelfs als mensen die boodschappen verspreiden voor Satan hem momenteel dragen. Het is slechts een sjaal. Volledig onschuldige voorwerpen kunnen een negatieve connotatie krijgen, maar dat betekent niet dat ze op zichzelf slecht zijn. Neem bijvoorbeeld de regenboog en zelfs het kruis. Het kruis heeft zulke negatieve associaties in de Joodse cultuur (als gevolg van eeuwenlange vervolging van Joden in naam van de kerk) dat het een vergelijkbaar effect heeft als de swastika. Het wekt afkeer op. Maar het is duidelijk dat het kruis niet alleen onschuldig is, maar ook krachtig goed. Dus laten we de keffiyeh loskoppelen van de demonische connotaties die sommigen eraan toekennen en onthouden dat het Gods geliefde kinderen vertegenwoordigt, net zoals de Joodse sudra dat doet. Niet alleen delen we een liefde voor hoofddeksels en hummus, maar onderzoek van de afgelopen decennia heeft aangetoond dat ook de genen van Joden en Arabieren in de regio met elkaar verweven zijn.
We zijn uiteindelijk familie. [5]
Ismaël werd uit het ouderlijk huis gestuurd toen hij de spot dreef met Isaak, het uitverkoren kind. De wond van afwijzing is diep. Abraham is de vader van beide bevolkingsgroepen, en God, onze hemelse Vader, ziet om naar beiden. God koos Isaak voor Zijn doeleinden, maar net zoals Abraham van beide zonen hield, houdt God van al Zijn kinderen en nodigt Hij iedereen uit om onder Zijn baldakijn, in Zijn tent, te komen, of ze nu een keffiyeh of een sudra dragen. De keffiyeh, de sudra, de talit (Joodse gebedssjaal) en de tent… het zijn allemaal stoffen voorwerpen ter bedekking en beschutting.
Tegenwoordig zendt de God van Abraham, Isaak en Jakob nog steeds de uitnodiging uit om naar huis te komen – maar het moet onder Zijn bescherming en volgens Zijn voorwaardengebeuren. De tent van vader Abraham is voor iedereen toegankelijk.
The Times of Israel, The Invention of the Palestinian People, Alan Meyer, August 9, 2019
Muhammad Y. Muslih, The Origins of Palestinian Nationalism, (Columbia University Press, 1988) p.11
Efraim Karsh, Palestine Betrayed, Yale University Press; American First edition (April 27, 2010), Chapter 10
Middle East Forum, Palestinian Leaders Don't Want an Independent State, Efraim Karsh, Summer 2014
HaAretz, Blood Brothers: Palestinians and Jews Share Genetic Roots, Josie Glausiusz, October 20, 2015
Wij zijn een Israëlische bediening die is samengesteld uit Joodse en Arabische volgelingen van Yeshua (Jezus) die samen Israël tot zegen willen zijn door het evangelie online te delen, en de nieuwe generatie wedergeboren gelovigen les geeft op ons enige Hebreeuws sprekende Bible College in Israël. Ook helpen wij overlevenden van de holocaust door humanitaire hulp te verlenen.
Terwijl anti-Israëlprotesten woeden op campussen in heel Amerika en de wereld, is er een merkwaardige coalitie ontstaan. Wat is de bron van deze protesten? Waarom zien we deze verontwaardiging uitbreken, en wat kunnen we doen om onze Joodse vrienden in deze moeilijke tijd te helpen en te steunen?
Punten in deze video
In deze video wordt uitgelegd dat de protesten eigenlijk een protest zijn tegen Bijbel. Er worden verschillende punten besproken zoals:
Wat is de bron van deze protesten? (spirituele oorlogsvoering)
Het nieuwe anti semitisme
Pro Israel vs Hamas
Kan je hierin neutraal zijn?
Hoe kunnen wij, als christenen, reageren
Voor degen die niet zo goed Engels kunnen haal ik een paar dingen eruit
Wat kunnen christenen doen?
Bidden
Je mening delen, op helder en oprechtt toon op je social netwerken
Joodse gemeenschappen supporten
De kerk zou op moeten staan voor dit onrecht en het openlijk veroordelen
Wij zijn een Israëlische bediening die is samengesteld uit Joodse en Arabische volgelingen van Yeshua (Jezus) die samen Israël tot zegen willen zijn door het evangelie online te delen, en de nieuwe generatie wedergeboren gelovigen les geeft op ons enige Hebreeuws sprekende Bible College in Israël. Ook helpen wij overlevenden van de holocaust door humanitaire hulp te verlenen.
Door: ONE FOR ISRAEL (MESSIANIC JEWS IN ISRAEL) Vertaald door Aritha
Soms vallen de vieringen van Pesach en Pasen samen, maar andere jaren liggen de data ver uit elkaar. Ik wilde weten waarom. Als Yeshua tijdens Pesach stierf, waarom vieren christelijke kerken Zijn dood en opstanding dan op een ander moment?
HOE DE DATUM VOOR PESACH WERD INGESTELD
De kalender waarmee de Joodse feesten uit de Bijbel hun data krijgen, verschilt sterk van de westerse kalender. Elke nieuwe maan markeert het begin van een nieuwe Joodse maand of "Rosh Hodesh" wat "hoofd van de maand" betekent. Pesach valt altijd in het midden van de Joodse maand Nisan, wanneer de maan vol is. God bepaalde dat dit de eerste maand van het jaar moest zijn (Exodus 12:2). Onze westerse kalender volgt de maan niet zo nauw, en daarom is de Joodse jaarcyclus anders dan die van ons.
Sterker nog, het proces om de data nauwkeurig vast te stellen op basis van de maanstand is echt niet eenvoudig. In oude tijden werd de lucht zorgvuldig in de gaten gehouden, en vervolgens werd het boodschap over de precieze datum dat feest gevierd naar de Joodse gemeenschappen gestuurd door middel van vuurbakens en boodschappers. Dit was geen perfecte methode, want sommige Samaritaanse onruststokers staken vuren aan op het verkeerde moment om de Joodse mensen in verwarring te brengen en te ergeren. [1] Het vaststellen van de datum werd een politieke machtsstrijd binnen de Joodse diaspora.
HOE DE SCHEIDING PLAATSVOND
In de eerste eeuwen na Yeshua herdachten de vroege discipelen uiteraard Zijn dood en opstanding tijdens het Joodse Pesach, omdat dit de tijd was wanneer het allemaal gebeurde. En terecht, aangezien het Pesachfeest vanaf het begin bedoeld was om het verlossende offer van de Messias te voorzeggen. Het zit vol met symboliek dat allemaal naar Yeshua wijst, en hoe Zijn dood en bloed onze vrijheid zouden kopen, waardoor de dood ons zou "passeren", zoals dat gebeurde bij de getrouwe Israëlieten die het bloed van het lam op hun deurposten smeerden. Maar naarmate de jaren verstreken, werd de Messiaanse gemeenschap steeds meer heidens, en heidense leiders werden moe van het contact hebben met de rabbijnse autoriteiten voor de juiste datum om dit belangrijke evenement te herdenken. De relaties tussen de rabbijnse Joodse gemeenschap en de christenen waren tegen die tijd aanzienlijk verslechterd, en er was veel vijandigheid in beide richtingen. Daarom besloten de kerkleiders op het Concilie van Nicea in 325, om zelf het heft in eigen anden te nemen. Na de bespreking van de arianistische kwestie, behandelde het Concilie ook de kwestie van de Paasdatum.
“Het werd voor dit, het heiligste van alle feesten, bijzonder onwaardig verklaard om de gewoonte [de berekening] vande Joden te volgen, die hun handen hadden bevuild met de meest verschrikkelijke misdaden en wier geest verblind was. Door hun gewoonte te verwerpen, kunnen we aan onze nakomelingen de legitieme manier van Pasen vieren doorgeven...
Wij behoren daarom niets gemeen te hebben met de Joden, want de Heiland heeft ons een andere weg getoond. Wij verlangen, dierbare broeders, om ons af te scheiden van het verfoeilijke gezelschap van de Joden.” [2]
Christenen die vasthielden aan de Joodse manier van het berekenen van het begin van Pesach werden "quartodecimanen" genoemd. Dit was geen positieve term; het betekende simpelweg dat ze het paasfeest op dezelfde dag vierden als de Joden, namelijk op de veertiende dag van de maand Nisan en ze werden erom geminacht. Op deze manier werd het daarnaast ook de Messiaanse Joden, die trouw de sabbat vierden, erg moeilijk gemaakt.
😥 Dit raakt me. Het betekent dat de kerk het kind met het badwater weggooide. Het goede van God tegelijk met hetgeen wat irriteerde (zoals eindeloze discussies) wegwerpen.
Het Concilie van Nicea besloot dat christenen feest zouden vieren op de eerste nieuwe maan na de Lente-Equinox (de Lente-Equinox valt altijd op 21 maart in de Gregoriaanse kalender) om een doelbewuste breuk met het Joodse volk te maken.
DE IMPLICATIES EN DE HUIDIGE SITUATIE
Het is hartverscheurend dat er zoveel vijandigheid onstond tussen de Joodse en christelijke gemeenschappen, en dat het leidde tot een scheuring van de volgelingen van Yeshua van de wortels van de boom waarin ze waren geënt. Christenen besloten zich niet alleen te scheiden van het volk van Israël, maar ook van Gods feesten, die werden opgericht om ons als Joden en hen als gelovige uit de heidenen meer te leren over Gods plan van verlossing. Pesach was Gods initiatief, en Hij bedacht elk detail ervan met een reden.
😓 Ik wordt niet veroordeeld omdat ik het Pesach niet vier want dat is volgens mij voor de Joden maar wat mis ik veel schatten die God in zijn Woord voor mij heeft geplaatst om van te leren. Ik zou veel meer kennis hebben van Gods plan, als ik meer van Pesach wist.
Helaas besloot het Concilie van Nicea namens alle christenen vanaf dat moment dat Pesach geen relevantie meer voor hen had. Niet alleen werden christenen afgesneden van de wortels van hun geloof - hun erfgoed, Gods eigen feesten, vastgelegd in hun eigen Bijbel - maar ook de boodschap van Yeshua werd steeds meer verduisterd en vreemd voor het Joodse volk. De kerk werd van toen aan een buitenlandse, niet-Joodse 'no-go-zone' voor Joden. De twee werden van elkaar gescheiden, en de kwaadaardige wortel van antisemitisme kroop de christelijke wereld binnen. Helaas werden Joodse mensen gedurende een groot deel van de kerkgeschiedenis vervolgd, gemarteld en vermoord door christenen simpelweg en dat gebeurde vooral rond paasdagen. Woedende menigten gingen tekeer tegen degenen die ze beschouwden als "christusmoordenaars". [3]
Er is een echt informatiekloof tussen het volk van Israël en de kerk, en we zijn zo lang van elkaar gescheiden dat we nog een hoop in te halen hebben.
👇 Hieronder de "bijbel" van mijn vader, die ik echt niet lezen kan.
JODEN EN HEIDENEN KOMEN SAMEN IN YESHUA
Je we hebben stappen voorwaarts gezien in het overbruggen van de vreselijke kloof tussen Jood en heiden. Meer Joodse mensen zijn in de afgelopen 19 jaar tot geloof in Yeshua als Messias gekomen dan in de voorgaande 19 eeuwen samen! Veel niet-Joodse gelovigen tonen nu meer belangstelling voor de Joodse fundamenten van hun geloof. Veel kerken houden nu Pesach-seders, waarbij ze meer uitleg geven over het feest, en er is veel veel meer waardering voor het volk van Israël ontstaan, dan in de afgelopen eeuwen.
We zijn voorbestemd om "Eén Nieuwe Mens" te worden in de Messias, en dit is een bestemming waar God absoluut voor zal zorgen dat we die bereiken. Zijn Zoon, Yeshua, zal slechts één bruid hebben, niet twee! Het is belangrijk om te onthouden wat de dood en opstanding van Yeshua feitenlijk hebben bereikt en betekend. Zoals Paulus ons aanspoort in Kolossenzen 2:14-17:
Hij heeft het document met voorschriften waarin wij werden aangeklaagd, uitgewist en het vernietigd door het aan het kruis te nagelen. Hij heeft zich ontdaan van de machten en krachten, hij heeft hen openlijk te schande gemaakt en in Christus over hen getriomfeerd. Laat dus niemand jullie iets voorschrijven over eten en drinken of het vieren van feestdagen, nieuwe maan en sabbat. Dit alles is slechts een schaduw van wat komt – de werkelijkheid is Christus.
---
[1] Volgens de Misjna (traktaat Rosj Hasjana, ii,2)
[2] Brief van de keizer aan allen die niet aanwezig waren op het Concilie: Eusebius, Vita Const., Lib. iii., 18-20 [3] “Een “Yerushalmi”, dat wil zeggen iemand die in de Oude Stad van Jeruzalem woonde voordat de staat Israël werd uitgeroepen, vertelde me eens dat ze in dit deel van de wereld met Pasen hun deuren zouden barricaderen Zondag, wetende dat de traditionele christelijke processie vaak zou eindigen in rellen tegen de plaatselijke Joden. De gemeenschappelijke joodse geschiedenis bestaat uit geboden, feestdagen en gebruiken, maar ook uit dit soort herinneringen.” Rochel Sylvetsky, israelnationalnews.com , 31/12/17. 👉 Voor een heel kort voorproefje van enkele verschrikkingen die door de geschiedenis heen zijn gebeurd, zie dit beknopte overzicht: http://www.hearnow.org/caljp.html .
Wij zijn een Israëlische bediening die is samengesteld uit Joodse en Arabische volgelingen van Yeshua (Jezus) die samen Israël tot zegen willen zijn door het evangelie online te delen, en de nieuwe generatie wedergeboren gelovigen les geeft op ons enige Hebreeuws sprekende Bible College in Israël. Ook helpen wij overlevenden van de holocaust door humanitaire hulp te verlenen.
.svg.png)
