Een brief van Petrus (5)

Wat een prachtig begin heeft de eerste brief van Petrus. Hij blijft niet staan bij de moeilijkheden die de gelovigen ondervonden maar breekt uit in een loflied.

Geprezen zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, Die ons, overeenkomstig Zijn grote barmhartigheid, opnieuw geboren deed worden tot een levende hoop, door de opstanding van Jezus Christus uit de doden, tot een onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkbare erfenis, die in de hemelen bewaard wordt voor u. U wordt immers door de kracht van God bewaakt door het geloof tot de zaligheid, die gereedligt om geopenbaard te worden in de laatste tijd. (1 Petrus 1)

Petrus prijst hier de God en Vader van onze Heere Jezus Christus. Hij roemt Hem om de bijzondere dingen die Hij aan hen heeft gegeven. 

1. Hoop op de onbevlekte en onverwelkbare erfenis (vers 3-5)
2. De vreugde die zij van binnen voelden, hoewel ze hun Redder Jezus Christus nog nooit gezien hadden (vers 6-9) 
3. De vervulling van de Schriften, die profeten zelf nooit zo begrepen hadden als zij nu deden (vers 10-12)

PSALM IN DE NACHT

Ik ben helemaal verrast door deze lofzang. Eigenlijk las ik er overheen. Is dit nu het psalmen zingen in de nacht, waar David het over heeft? Het lijkt er wel op en het heeft mij echt iets te zeggen. God loven, een loflied zingen, bevrijdt mij van alles wat me kwelt en naar beneden trekt. Het tilt me op en ik krijg Hem weer in het oog: mijn Verlosser en Zaligmaker.

Ik kan hier op aarde moeilijke dingen mee moeten maken. Maar als ik op die dingen ga letten die God aan mij gegeven heeft voel ik me getroost en blij. Hij is mijn Hoop!