Mijn tomatenverhaal

Uit mijn dagboek:

Toen ik hen cadeau kreeg zag ik al gauw dat één van de twee plantjes het perfect deed. Het groeide zo snel! Het kreeg zulke mooie blaadjes. Ik was er blij mee. De andere zag er miezerig uit. Omdat ze samen in een pot stonden, gaf ik de grote een ruimere plek om te groeien. Ik verwachtte een rijke oogst.

VERGISSING!

Ik vergiste me! Het plantje dat er zo armetierig uitzag, staat nu naast mijn tuinstoel te bakken in de zonnetje. Nog steeds GEEN reus. Maar het draagt wel mooie vruchten. Die ander (de grote waar ik zoveel verwachting van had) ligt allang op de composthoop. Er knaagden wormen aan de wortels.

Mijn tomatenverhaal doet me denken aan wat er in 1 Samuel 16 staat over Samuël. Hij ging een nieuwe koning zalven in Sauls plaats. Hij bekeek de forse, knappe Eliab een goed en dacht: deze is het!

Maar de HEERE zei tegen Samuel: Kijk niet naar zijn uiterlijk en ook niet naar de hoogte van zijn gestalte, want Ik heb hem verworpen (voor het koningschap). Het is namelijk niet wat de mens ziet, want de mens ziet aan wat voor ogen is, maar de HEERE ziet het hart aan.

UITGEDACHT?

Gods gedachten zijn hoger dan mijn gedachten. Waar ik uitgedacht ben, ziet Hij nieuwe mogelijkheden. Wanneer ik denk: dat wordt nooit meer wat, draait Hij het om. De HEERE richt de gebogenen op en Hij maakt gevangen los. Zou er ook maar iets te wonderlijk zijn voor Hem?

Geef het niet op!
Geef niemand op!