Verhaaltje
Een kort verhaaltje uit de tijd van Paulus.
Vader noemde Paulus vanmorgen een geniepige man, om er zo stilletjes er tussenuit de knijpen. "Zeg je nieuw geloof maar vaarwel!" zei hij boos. Lois laat haar schouders hangen. Zo kent ze hem niet. Het komt omdat mama gestorven is. Dagenlang treur je, pieker je en herkauw je elk detail. Je leven is compleet op zijn kop gezet. Zo kort nadat ze tot geloof in Jezus Christus kwam werd ze ziek geworden. Nu is ze weg. Nooit meer haar stem horen, nooit meer samen God loven. Vader is boos. Hub bekering bewoon hem bijna om christen te worden. Nu denkt hij er anders. Toch gaat ze naar de samenkomst, al voelt ze zich nog zo leeg van binnen.
Opeens hoort ze iemand achter zich haar naam roepen: "Lois, Lois!" Ze draait zich om en ziet Phoebe aankomen. Ze is hoogzwanger en haar gezicht haar wangen kleuren rossig van opwinding. "Lois, er is een brief afgeleverd. Paulus is ons niet vergeten, en vanavond leest Theo hem voor...."
"O echt? Geprezen zij de Heer!" jubelt Loïs. Ze voel zich gelijk kilo's lichter.
Paulus,
Silvanus en Timotheüs aan de gemeente van de Thessalonicenzen, die in God de
Vader en de Heere Jezus Christus is: genade zij u en vrede van God, onze Vader,
en van de Heere Jezus Christus. Wij danken God altijd voor u allen, wanneer wij
aan u denken in onze gebeden, en zonder ophouden denken aan het werk van uw
geloof, de inspanning van uw liefde en de volharding van uw hoop op onze Heere
Jezus Christus, voor het aangezicht van onze God en Vader. Wij weten immers,
geliefde broeders, van uw verkiezing door God. Want ons Evangelie is niet
alleen met woorden tot u gekomen, maar ook met kracht en met de Heilige Geest
en met volle zekerheid. U weet immers hoe wij in uw midden geweest zijn ter
wille van u. Ook bent u navolgers geworden van ons en van de Heere, toen u het
Woord aannam te midden van veel verdrukking, met blijdschap van de Heilige
Geest, zodat u voorbeelden geworden bent voor alle gelovigen in Macedonië en in
Achaje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten