Het Koninkrijk gezien op de berg

 Jarenlang vroeg ik me af wat Jezus precies bedoelde toen Hij zei:

“Sommigen die hier staan zullen de dood niet smaken voordat zij het Koninkrijk van God gezien hebben, dat gekomen is in kracht.”

Was het de opstanding? Pinksteren? Zijn wederkomst?

En toen — op een rustige middag in de zon — viel het me ineens op:
Het was de berg.
De heerlijkheid.
Het moment waarop Petrus, Jakobus en Johannes Jezus in Zijn verheerlijkte gedaante zagen.

Ook Petrus zag het Koninkrijk.
Hij begreep het toen nog niet helemaal — hij wilde tenten bouwen, in dat moment blijven, het kruis overslaan.

Maar later, als oude man, keek hij terug en schreef:

“Want wij hebben niet op bedriegelijke wijze verzonnen fabelen bekendgemaakt aan u, maar wij zijn getuigen van Zijn majesteit. Want Hij heeft van God den Vader eer en heerlijkheid ontvangen, toen er zo'n stem tot Hem kwam uit de excellente heerlijkheid: ‘Deze is Mijn welbeminde Zoon, in Wie Ik Mijn welbehagen heb.’ En deze stem hoorden wij uit de hemel komen, toen wij met Hem waren op de heilige berg.”(2 Petrus 1:16-18)

Dat vergat Petrus nooit.

Diezelfde stem spreekt nog steeds door de Schrift.
Als je Hem daarin zoekt, hoor je dezelfde waarheid: Jezus is Gods Zoon. Luister naar Hem.

Terwijl ik dit las, kwam er een vers in me op:
“Zalig zijn zij die niet gezien hebben en toch geloofd hebben.”
(Johannes 20:29, SV)

Dat is voor ons.
Hij spreekt nog steeds.
Ik blijf luisteren