Als een kerk scheurt

Na de scheuring in mijn vertrouwde kerk werd alles stapje voor stapje anders. We hebben geen oudsten. Het bestuur kiest nu een andere koers, met de nadruk op de calvinistische leer. Daardoor is er een kloof ontstaan met hoe het vroeger was.

Ik observeerde. 

Ik luisterde naar de preken op zondagmorgen. Ik las ook de uitreksels over de genadeleer.  Ik stuurde emails. Maar de Heer riep me telkens terug maar hemzelf. Ik vond rust bij Hemzelf.

In mijn dagboek:  Psalm 131 veranderde mijn kijk op geloof en kennis veranderd. Het opent met: "O HEERE! mijn hart is niet verheven, en mijn ogen zijn niet hoog." Soms hoef je niet alles tot in detail te begrijpen; sommige aspecten van God zijn te groot. Ondanks mijn drang naar kennis richt ik me nu op persoonlijke groei in de genade en gemeenschap met Hem. Ik denk ook aan Mattheüs 18:3. Jezus herinnert me eraan als een nederig kind te zijn, ongeacht mijn intelligentie. Het is bevrijdend; knelpunten in de leer worden op deze manier knielpunten. Mijn focus verschuift van theologische details naar een diepere relatie met God. 

Ik ben af en toe te gefocust was op dogmatische vraagstukken, maar ik ben God zo dankbaar dat Hij me steeds weer herinnert aan wat echt belangrijk is: een diepgaande relati en een vreugdevolle samen-zijn met Hem. Daarom geef ik mijn hyperfocus op de theologische details aan Hem en vraag ik of ik in plaats daarvan me steeds dieper mag leren verwonderen over het feit dat Hij mijn God en Vader is in de Heere Jezus.

Maar ik ben hier niet zo sterk in. Steeds liep ik vast en vond geen verbimdingmet mijn huidige gemeente. 

Daarom ben ik zo verwonderd dat ik troost en een stukje leiding vond in Psalm 25:. Davids gebed werd mijn gebed; "HEERE, maak mij Uw wegen bekend, leer mij Uw paden. Leid mij in Uw waarheid en leer mij, want U bent de God van mijn heil; U verwacht ik de hele dag." Ik wacht op Zijn leiding, te midden van mijn verwarring en teleurstelling. 

Een week terug stuitte ik op een meditatie van Alistair Begg die me aan het denken zette over mijzelf en de gemeente waar ik lid van ben. 

HIj zegt:

Eens werden ze geprezen, de gelovigen van Efeze, om hun toewijding aan de waarheid, maar Jezus onthulde hun zwakte: ze hadden de liefde verlaten. Begg zegt het scherp: "Als de prijs die de Efeziërs betaalden voor het behoud van het ware christendom het verlies van liefde was, was de prijs te hoog, want christendom zonder liefde is een verwrongen geloof."

Dat is waar ik bang voor ben. Mijn gemeente lijkt vast te zitten in een dogmatische spiraal, en ik voel de leegte die ontstaat als liefde op de achtergrond raakt.

"Voor degenen onder ons die zich inzetten voor doctrinale trouw, is hier een uitdagende herinnering dat de ultieme maatstaf van een kerk niet te vinden is in haar programma's, prestaties, reputatie of doctrinaire orthodoxie, maar in haar liefde. Zoals de Puritein Thomas Chalmers het treffend verwoordde, gaat het in het christendom om "de uitdrijvende kracht van een nieuwe genegenheid" - over "verliefd" worden op Christus, over een gevoel van de immense genade van Zijn voortdurende, levende, liefdevolle genade. Als die liefde voor Jezus begint te tanen, gaan we lijken op de gemeente in Efeze: indrukwekkend van buiten, maar innerlijk liefdeloos. En Jezus waarschuwt dat dit geen kleinigheid is; het wegnemen van de kandelaar van de gemeente in Efeze betekent het wegnemen van Zijn erkenning van hen als Zijn kerk, Zijn volk. Een liefdeloze kerk is in waarheid geen kerk."

Ik voelde me persoonlijk aangsproken: telkens als ik me focus op de leer in plaats van de Heer, word mijn geloof koud. Maar er is een medicijn. Jezus' medicijn voor verloren liefde is simpel maar diepgaand: "herinneren." 

We moeten ons herinneren wat het was aan Jezus dat ons ertoe bracht Hem in de eerste plaats lief te hebben en dat gebruiken als een stimulans voor voorwaartse beweging. We moeten onze toewijding aan de dingen die we aanvankelijk deden herstellen - wat meestal betekent teruggaan naar de basis. Kortom, we moeten opnieuw naar Jezus kijken, onze ogen opheffen van wat we doen - onze programma's, inspanningen, bedieningen - naar de schoonheid en liefde van Degene die voor ons stierf en in ons woont. Liefde wordt weer aangewakkerd door te kijken naar wat lieflijk is. Is jouw liefde afgekoeld, kijk dan opnieuw naar Jezus zoals Hij zichzelf aan je openbaart in Zijn woord - en vreugde en levendigheid zullen zeker terugkeren. Alistair Begg 

Het is nu negen maanden geleden dat onze kerk scheurde. Ik heb er pijn over. Ik voel me van binnen ook gescheurd en een hernieuwde focus op de TULIP en de SOLA's geneest mijn pijn niet. Ik houd mijn ogen gericht op de HEERE. Hij zal mijn voeten bevrijden uit het net.